ja, aan alles komt een einde en zo eind maart is hopelijk de winter op z'n retour. De narcissen staan inmiddels volop in bloei en her en der een verdwaalde hyacint. Ook hebben we alweer zonnige dagen achter de rug. Tijdens onze verjaardagen waren traditiegetrouw Marieke en Margret er weer. En dit jaar hebben ze zelfs geen regen gehad! Een primeur na tien jaar. En op Joke's verjaardag kwamen Anja,Marcel en Wouter ook aan. We konden meteen door naar de buren. Maelle was ook jarig dus werden we met z'n zevenen uitgenodigd om taart te komen eten. En dat kon zelfs buiten in de tuin. Vervolgens kwamen Kees, Trudy, Anna en Gerard met de slagroomtaart. Dus aan gebak geen gebrek. En zo kwam het gesprek op het hout dat nog steeds in het bos lag en er toch een keer uit moet, omdat we voor de komende winter geen hout meer bij het huis hebben liggen voor in de kachel. Paul heeft een lier voor achter de trekker en kees, trudy en gerard boden aan om ons te komen helpen. Maar aangezien het hout in stukken van een meter gezaagd waren was het spannend om te zien of dat ging lukken. Paul trekt normaalgesproken een hele boom uit het bos met de lier. Dus zo gingen we op een donderdagmorgen het bos in met een groep noeste arbeiders om het hout aan te pakken. En het ging fantastisch. Paul kwam nog even uitleg geven, maar we konden mooi pakketjes maken op de lier en die zo de steile helling optrekken. En we konden zelfs van boom naar boom zigzaggen met de pakketjes. Ideaal. Wel waren we allemaal kapot halverwege de middag; maar we hebben toch zo'n vijftien a twintig ster hout voor de volgende winter. En het werd tijd dat het weggehaald werd; want sommige delen waren al vermolmd. En nu ligt het bovenaan de bosrand te wachten voor verdere verwerking. En het geluk wil dat Henk in mei komt!

En verder hebben de hondjes weer gewandeld of hun leven er vanaf hing. Na anderhalve week kon je vooral aan Judo zien dat ze geen jonge blom meer is. Ze was 's ochtends stijf en hinkte een beetje. Maar ze hebben alle hondenkoekjes er wel afgelopen. Net als wij alle taart eraf moesten lopen. En nu hebben de honden het maar weer saai.

Inmiddels hebben we Hercule, de beer, bij Toutinette op de wei gezet. Na een aantal weken in de stal was hij aan ons gewend en na een draadje met stroom in z'n parkje te hebben gezet was dat ook heel snel duidelijk. Na twee keer tegen het draad aangekomen te zijn wist hij genoeg.

Hij liep vrij makkelijk de kooi in en met de trekker konden we hem verplaatsen. De kennismaking verliep niet geheel vlekkeloos en het was zeker geen liefde op het eerste gezicht. Toutinette zat niet te wachten op een hitsige puberjongen en heeft hem flink gebeten. Hij probeerde nog aan haar billen te ruiken maar dat werd niet op prijs gesteld. Gelukkig was hij de volgende ochtend nog wel gewoon in het park met wel her en der een wondje maar geen slagaderlijke bloedingen. Inmiddels heeft hij wel respect voor toutinette, zodra hij eet en zij komt eraan rent hij hard weg. Een week of twee geleden was ie heel hard aan het knorren en volgens joke, die alle dierenprogramma's kijkt, doet hij dat als het vrouwtje vruchtbaar is. Maar hij is nog klein dus of het al wat geworden is, de tijd zal het leren.

Verder zijn wel alle varkentjes, op drie na, weg, Wel fijn dat we ze kwijt konden. Zelfs de twee Henkies; heeltje en kapotje, zijn naar Chris en Els. Chris kwam met een vriend de 'varkentjes' halen. Dus die vriend denkt'heel klein' maar inmddels wogen ze wel rond de vijftig kilo. Dat was dus wel even flink tillen om ze in de auto te krijgen. Maar ze hebben het goed. Joke ziet ze nog vrijdags na de markt in Seissan.

Verder op koeiengebied niet veel verandering. Franceska is weg, Een aantal koeien zijn drooggezet en ze staan voorlopig binnen tot het gras gaat groeien. Misschien gaan we binnenkort wel een klein stukje wei afzetten om ze in elk geval even te kunnen laten lopen. En zo hebben we zelf wat rust. Want het is vooral een marathon poepscheppen met alle koeien in de stal. Al hebben Marieke, Margret en Anja en Wouter ook meegeholpen poepscheppen. Alleen crashte Anja met de kruiwagen op de mesthoop!

En hebben we panne met de trekker en de auto's. De radiator kookte over van de trekker. Die staat nu bij de garage. De reparatie gaat meer dan een week duren. Dat wordt weer veel kazen verkopen voordat we dat hebben terugverdient. En de berlingo schakelt heel moeilijk. Ook geen goedkope grap. Maar ja; that's life!!