Na een nog steeds warme periode is het sinds een paar dagen toch echt herfst geworden. Het heeft zowaar geregend. Weliswaar niet veel en het doet de paddestoelen nog niet echt groeien, maar toch. Gelukkig had henk nog mazzel met het weer, die heeft ons houthok weer tot de nok gevuld, met de bosmaaier gewerkt en nog veel meer. Ook een paar mooie ritten kunnen maken op de motor. Hij mocht af en toe een dagje vrij..... En we hadden natuurlijk de castratie, sterilisatie van de biggen. Dat was de eerst keer dus weer een heel avontuur. Henk had buiten het park waar de varkens lopen een soort hokje getimmerd, waar de biggen wel inkonden maar de grote varkens niet. Daar voerden we de biggen in zodat ze eraan wenden om in het hok te staan. Afgelopen woensdag was het zover. De dame die ze zou gaan castreren zou om een uur of half elf komen. Dus moesten wij ze voor die tijd wel gevangen hebben. De vorige eigenaar van toutinette had toegezegd te komen, maar was helaas op het laatste moment verhinderd. Wat wel jammer was want die had al eerder met dit bijltje gehakt. Dus daar gingen we, gewapend met stok en riek, want volgens de buurvrouwen kunnen varkens als ze kwaad zijn gewoon je arm eraf bijten. Dus hadden we al veel tips gehad zoals, de volwassen varkens in een aanhanger lokken en ze een paar kilometer verderop neerzetten. Maar ja, dat zagen we dus niet zitten. Joke is nog nooit zo zenuwachtig geweest. Zat te trillen op de bank met de koffie. Op de wei aangekomen was iedereen bij het draad. En wonder boven wonder gingen de meeste biggetjes in het hokje. Het jammere was alleen dat toen we het hokje wilde afsluiten de ruimte tussen de planken te groot was en de meeste biggen zich er gillend doorheen wurmden. Was best jammer. Maar toch hadden we er drie te pakken. En toen was het een kwestie van geduld en rustig blijven. We hadden veel eten meegenomen dus als ze even niet al te alert waren grepen we er een bij de achterpoot, hingen ze gelijk in de lucht waardoor ze niet gaan gillen en binnen zo'n twintig minuten hadden we ze allemaal te pakken en konden we met onze armen gewoon nog aan ons lichaam weer naar huis. Wel nog even de trekker moeten halen want de biggen zaten in een aanhanger achter de auto. En die wilde de biggen niet trekken zonder te slippen. Dus in colonne met trekker auto en aanhangwagen naar huis. En een half uur later kwam er een heel klein dametje van 82 om de klus te klaren. En zoals zovaak kwamen net op het goede moment trudy en kees, die zouden komen helpen maar moesten eerst nog naar de garage. En eigenlijk was het binnen een half uur gebeurt. Ze deed het al meer dan zestig jaar. Haar vader was dierenarts en van hem had ze het geleerd. Wat een energieke vrouw. Helemaal grapjes maken en ondertussen gewoon de balletjes eraf choppen. Ook de vrouwtjes vielen mee. Die gilden ook niet echt hard. En na een uur hebben we ze weer teruggebracht naar mama en oom raphael. Bij het uitladen krijste er eentje best hard en daar reageerden de twee volwassen varkens wel op. Maar gelukkig vertouwen ze ons en ging iedereen gewoon heel weer naar huis!!